شهریه دانشگاه های پولی گران است و دولت برای اداره دانشگاه های رایگان بودجه لازم را در اختیار ندارد. نتیجه این وضعیت بازماندن بخشی از استعدادهای علمی از ادامه تحصیل، فشار به خانواده دانشجویان و همچنین روی آوردن برخی دانشجویان به کارهای نامرتبط در دوران تحصیل است. اما چرا در کشورهای آمریکای شمالی و اروپای غربی این مشکل وجود ندارد؟

به گزارش شهروندالبرز ، ممکن است برخی تصور کنند که ثروت بالای دولت این کشورها به آنها فرصت تزریق مالی شدید به دانشگاه ها و بارش هلی کوپتری پول را فراهم می کند؛ اما به واقع اینطور نیست.

در فهرست صد دانشگاه برتر جهان، کمتر از ۳۰ دانشگاه دولت گردان به چشم می خورد و مابقی با ثروت بخش خصوصی و موقوفات علمی اداره می شوند. در دانشگاه های موفق جهان، نه شوراهای دولت فرموده بلکه صاحبان صنایع و کسب و کارها، رشته ها و سیلابس های درسی را تدوین و ویرایش می کنند.

در آنجا کارخانه دارها، سهام دار یا مشتری خدمات دانشگاه ها هستند و علم، از ابتدا متناسب با نیاز صنعت تولید می شود و توسعه می یابد‌.

 حرکت به سمت پایان نامه های کاربردی و کارفرما محور که امروزه به همت بخش خصوصی و دانشگاه های استان دنبال می شود، اقدام خوبی است ولی صرفا به عنوان سرآغاز یک راه جدید.

راهی که در آن، علم در خدمت تولید ثروت و افزایش رفاه جامعه قرار می گیرد و درون گرایی علمی، نظریه علم برای علم، انزوا و تنزه طلبی دانشگاهیان کنار گذاشته می شود.

در چنین مدلی، ممکن است پرسش های امتحان میان ترم و آخر ترم را اعضای هیات علمی طرح کنند ولی پرسش های کلیدی را صاحبان کسب و کار مطرح می کنند تا استاد و دانشجو، به دنبال پاسخ آن باشند و بکوشند تا نمره قبولی کسب کنند.

مهدی خاکی فیروز